Ses Yok !

Bir kafede oturmuş sevdiğim bir arkadaşımla sohbet ediyordum. Tam da ona son okuduğum kitabın neler anlattığını özetlerken;
bir anda sesim çıkamaz oldu. Evet dilimi ağzımı oynatabiliyordum ama, sesim çıkmıyordu. Hiçbir şekilde ses çıkaramıyorum. Bütün vücudumu telaş sardı, karşımdaki arkadaşımla da ilgilenmiyordum artık. Tek çabam ne kadar anlamsız olursa olsun, her hangi bir ses çıkarabilmek.
Bağırmak?....hayır mümkün değil
Çığlık?.....hayır olamıyor
Gık?.....imkansız, ses tellerim çalışmıyor ve benden HİÇ SES ÇIKMIYOR.
Bir anda şaşkınlık dolu gözlerle bana bakan arkadaşımı farkettim yeniden, o da ses çıkaramamanın dehşetini yaşıyordu. Kafedeki kimse ses çıkaramıyordu. İnsanların ayak seslerini ya da eşyaların çıkardığı sesleri duyuyordum, ama hiç kimse ses çıkaramıyordu.

Ve Tanrı seslendi !

“Yarın güneş battıktan sonra, hiçbir insan, hiçbir canlı ses çıkaramayacak” ve devam etti. “Şu andan itibaren, yarın güneş batıncaya kadar söyleyebileceğiniz beş kelime hakkınız var” “Bu beş kelimeyi kullandıktan sonra sonsuza kadar sesiniz çıkmayacak”

Arkadaşımla göz göze geldik yeniden. Bana “bütün bu olanlar ne anlama...” ve sessizlik. Arkadaşım, yanlışlıkla beş kelime hakkını kullanmıştı ve artık sesi çıkmıyordu. Etrafımdaki ansanlara baktım, ne yapıyorlar diye. Birisi “kamera şakası yapıyorlar galiba” dedi ve eklemek istedi “artık.......”sessizlik.... evet Tanrı ciddi sadece beş kelime hakkımız var ve ondan sonra hiç sesimiz çıkmayacak.

Dışarı çıktım, çimenlerin üzerinde oturdum ve düşünmeye başladım.

Kim en son kelimelerimi duymalı?
Kim, hangi kelimeyi duymalı?
Herkese aynı şeyi mi söylesem?
Bir sürü şeyi anlatabilecek tek bir kelime ne olabilir?
Kimin söyleyeceği son kelimeyi duymak istiyorum?
Duymak istediğim son kelime ne?