YAŞIYOR MUSUN ? ÖLÜYOR MUSUN ?

Evde bir çiçeğim var, ne olduğunu anlayamıyorum ama yavaş yavaş ölüyor. Ben de bir arkadaşımdan öğrendiğim şeyi yapmaya karar verdim; onun benimle konuşmasını sağlamak. Biliyorum ki insanlar çiçekleriyle konuşuyor, ama arkadaşım tersini önerdi, “çiçeğin seninle konuşmasına izin ver ve dinle, sadece dinle...”

Ben de öyle yaptım. Önce pek bir şey duyamadım, sonrasında anlatmaya başladı. İşte söyledikleri.

Yaşamımı, açabileceğim bütün çiçeklerimi açmış olarak yaşamak niyetindeydim. Bunun için yapmam gereken her şeyi yaptım. Evet bazen güneş biraz az geldi, toprak istediğim kadar besleyici olamadı hatta sen bazen suyumu vermeyi unuttun ama ben “olmaya” devam ettim.

Hayat sana istediğin herşeyi verir, eksik olduğunu düşündüğün şeyler seni istediğin yaşamı yaratmaktan geri bırakmamalı. Ben olanım. Olan iyidir. Olan yeterlidir. Sen yapmak istediklerini bilirsen, kendine karşı dürüst olursan ve kendini öğrenmeye devam edersen, olan sana lazım geleni verir. Tek yapman gereken olanı görmen, yani seni görmen, o zaman hayatı da görürsün.

Bir an susacak gibi oldu ve devam etti.

Ölüm bir anlık değildir. Yaşamın başladığında aynı zamanda ölmeye de başlarsın. Ölüm bir süreçtir, bir son değil. Sadece süreç tamamlandığında son an gelir. Ona sen ölüm diyorsun. Dolayısıyla aslında yaşarken bir yandan ölüyorsundur. Yaşam ölümle aynı şeydir. İki taraflıdır ; bir yanı yaşıyor olmak öbür yanı ölüyor olmak. Yaşıyorsan yaratmaya eşlik ediyorsundur, ölüyorsan durup bakıyorsundur.

Söylediklerini idrak etmeye başlamıştım ki, benimle ilgili bir soru sordu. Şimdi o soruyla meşgulüm.
Sen yaşıyor musun ? ölüyor musun ?