Tek başıma çok sıkılmıştım. Öylesine var olmak ve hiçbir şey yapmamak yerine birşeyler yapayım dedim. Kendimden başka hiçbir şey olmadığı için, kendimi kullanıp birşeyler oluşturmak ve her birine de benim bir özelliğimi vermek geldi aklıma. Bu özelliklerimle ne yaparlar acaba diye merak etmiştim.
Sonra, bu oluşturduklarım kendimden verdiğim şeyin farkına varırlarsa zaten bunu bildikleri için zevkli olmaz diye düşündüm. O yüzden daha karmaşık bir mekanizma icat etmeliydim. Dikkatlerini farklı bir yere çekersem, kendilerindekini zor farkederler dedim. Ve öyle de oldu. Hepsi başka yerde arayıp durdu. Laf aramızda halen de arıyorlar.
Fakat galiba biraz fazla karmaşık oldu, zira bulan oluyor ama bulan da ne bulduğunu bilmiyor. Ben bile bu kadarını tahmin edememiştim. Hepsi yaşadığı şeylerden birşeyler öğrendiler ama bu öğrendiklerini her zaman, her durumda geçerli sanmaya başladılar. O zaman da gerçekten yapmak istediklerini değil de bu sandıkları şeyi gidermek için uğraşıp durdular, halen de uğraşıyorlar. Aslında durumu düzeltmek için epey gayret gösterdim. Duymuyorlar, görmüyorlar. Sezip inanmıyorlar. Kafaları halen başka yerlerde. Olsun, benim için fark etmiyor, zaten çok sıkılmıştım, epey eğlenceli oldu.
Son olarak diyorum ki ; “şşşşşşştt, ya sandığınız geçerli değilse !”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder