Liderlikle ilgili çok fazla söylenen söz var, her birinin de geçerli olduğu, olmadığı tarafları var. Benim bahsedeceğim liderlik, sadece bir grup insanı bir yerlere taşımakla ilgili bir liderlik değil. İnsanın yaşam liderliğinden bahsediyorum.
İki tane lider hayal edin. Her ikisi de geleceğe dair öngörü sahibi, diğer insanları bu geleceğe inandırıyor ve onları hareket ettiriyor. Sonuç almak için kararlı ve azimli bir şekilde ilerliyor ve diğer insanlar onun hareketlerinden ilham alıyor. Belki de burada sayamadığım diğer bir çok davranışı aynı şekilde sergiliyorlar.
Fark bu iki liderin içine bakınca ortaya çıkıyor sanırım. Bir tanesi “başarı” elde edince, “önemli” olduğunu görünce, “güçlü” olduğuna inanıca, tamam olacağını düşünüyor olsun. Bu liderlik benim deyimimle “açlıktan liderliktir”. Bu tür bir liderliğin önemli sakıncaları var. Öncelikle, bu liderin doyması için hiçbir dışsal kaynak yeterli gelmez. Ta ki kendisi bunu söyleyinceye kadar aç kalmaya mahkumdur. Diğer bir sakıncası ise, bu liderin istediğini elde edebilmek için ödemeyeceği bir bedel yoktur.
Diğer liderin içine bakınca ise kendisi ile helaleşmiş olmanın tamlığı vardır. Bu insanın liderliği de benim deyimimle “tokluktan liderliktir”.
Açlıktan lider olan kişi, kendine başarı, güç ya da önem gerektiğini düşündüğü için bunu elde edene kadar doymayacaktır. Kendinde olmadığını sandığı şeyin esirdir.
Diğeri ise kim olduğunu anladığı için özgürdür ve başarı yaratır, güç yaratır, önem yaratır.
1 yorum:
Ben bu duruma "açlık" değil "açgözlülük" demek istiyorum. Ellerinde ne olduğu ve ne kadar kıymetli olduğuna bakmadan sürekli daha fazlasını isteyen ve asla doymayan insanlar. Sadece kendilerini mutsuz etmekle kalmıyor, etrafındakilere de huzur vermiyorlar. Hele bir de ellerinde güç varsa tatlarından yenmiyorlar.
Yorum Gönder