Mecbur değilsin

Sürekli iki inancın arasında kendine eziyet ediyorsun.
Yaptıklarına bakıp kendini “birşey” ilan ediyorsun. Sonra ilan ettiğin şeye göre yaptıklarını ve yapacaklarını belirliyorsun. Sonra da bu yaptıklarına bakıp, kendini ilan ettiğin şeyin gerçek olduğunu sanıyorsun. En sonunda da kendine “ben buyum” deme gafletini gösteriyorsun. İşte bunların toplamına da hayatım diyorsun. Sahiden mi be!
Gerçekten zayıf olmakla güçlü olmak, ya da değerli olmakla değersiz olmak arasına sıkışmak durumunda mısın? Ya olumlu ya da olumsuz mu olman gerekiyor?
İkisi de alt tarafı düşünce. Sadece düşünce. Hepi topu yaptığına bakıp, ya da birinin sana dediğini dinleyip, edindiğin basit bir fikir. Bu iki fikrin arasında ne var? Orada kimsin?
Kendini kendi fikrine hapsedip, sandığın hayatı yaşamaktan daha fazlasını hakediyorsun. Sadece öyle olduğun için öyle. Birşey yapmana gerek olmadan. Sadece azizliğini umutmuşsun.