Herşeyin karmakarışık olduğu anda çıkış yolu bütünlükten geçiyor. Bütünlüğünü koruduğunda ya da yeniden ona sahip çıktığında, yaratacağın sonuçlardan hoşlanmasan bile, elinde tuttuğun bütünlük her türlü kazancından daha kıymetli. Çünkü bütünlük “sen” sindir. Yani kendine sahip çıkmışsındır.Bütünlüklü davranabilmek için, gönlünden ve kafandan geçeni açıkça söyleyip, dile getirdiğini karalı bir şekilde yapmak için, herşeyi kaybetmeyi göze alman gerekebilir. Herşeyi kaybetsen de bütünlüğünü tuttuğun için mutlaka kazanacaksın.
Kendine ve karşındaki kişiye karşı o kadar dürüst ve açık davranacaksın ki, bir cümle sonra herşeyin yıkılması riskini alacaksın. İçindeki herşeyi, adeta elindekilerin tamamını kaybetmek için dışa vuracaksın.
Tam elindekinin tümünü kaybetme sınırındayken gelen tüm duyguları sonuna kadar yaşamana izin vereceksin, hepsinin geçeceğine güvenerek devam edeceksin. Sadece kendine sahip çıkacaksın, bütünlüğüne.
Diğer türlü zaten esirsin.
5 yorum:
İşte bu iyi geldi şu anki ruh halime. Dün, yaşadıklarımla ne kadar bütünlüğümden ödün verdiğimi konuşmuştum birisiyle.
Yeniden bütün olma ve "ben" olma zamanı gelmiş demek...
"Ben"i oluşturan bütün yüklemleri, kabulleri, deneyimlerden elde edilen kayıtları, geçmiş yaşam tortularını ortadan kaldırdığında; konuşurken hafıza denilen eski ve yeni kayıtların içinden seçerek konuştuğunu anladığında, ancak bundan daha ötede bütünün içinde varolduğunu anlarsın.Sonra bilinmezin içinden sana gelen sesleri iletmeye başlarsın.Sessiz kalmayı başarman gerekir bundan önce.Kayıp yoktur çünkü hiç bir şeye sahip değilsin.O halde gerçeği ifade etmekten başka neye yarardı ifadenin kendisi? Olanı olduğu gibi ifade edebilme gücü, olanın dışında kalabilmekle mümkündür.Orada olmak bütünlüktür.
Büsbütün güzel yazı.. Tebrikler.
Sevgi her şeyin "tam" ve "var"; aşk ise her şeyin "tam" ve "yok" olduğu yerdir. Hayatsa yarımdır ve bütünlenmek ister. Ancak bütünlenmiş insan hayatı da bütünler.
Yorum Gönder